Aslında sırada iran filmi Resim Havuzu vardı ama yıllar önce izlediğim bu filmin nihayet sitelere Türkçe altyazılı olarak yüklendiğini tesadüfen görünce hemen paylaşayım dedim, siz de vakit kaybetmeden izleyin.
Majid Majidi’nin bir diğer şaheseri daha.
Kaybolan ya da değisen diyelim, bir resimle başlayan film, yeni bir resmin akan suya kapılıp bize doğru akmasıyla bitiyor. Kendi hayatımızın fotoğrafları da sürekli değismiyor mu?
Baba Filminin Konusu:
14 yaşındaki genç adam Mehrullah babasını bir trafik kazasında kaybettikten sonra annesi ve üç küçük kız kardeşine bakabilmek için gurbete calışmaya gider. Ara ara eve gelip annesine para bırakan Mehrullah bir gün geri döndüğünde annesinin bir jandarmayla evlendiğini öğrenir ve dünya başına yıkılır.
İçi büyük bir nefretle dolan Mehrullah annesinin bu yaptığına anlam veremeyip kız kardeşlerini yanına alıp ailesini yine eski haline kavuşturmaya çalışır ama kader başka planlar yapmıştır.
Üvey babayla öyle tuhaf durumlara düşecektir ki bu çocuk ama anlatmayayım.
O kadar güzel bir düşünceyle yapılmış bir film. Küçük insanların büyük hikayelerini gözyaşlarımı sele döndürerek izlemiştim ben.
Ahhh Mehrullah, bir filmin başrol çocuk oyuncusunun bu kadar antipatik olduğu nadirdir. Hatta çöldeki babayla olan sahnelerde “Yyazıklar olsun sana, Hulusi Kentmen gibi adamı Erol Taş’a cevirttin püüüü” diyesi geliyor insanın ama o da haklı. Kendini bakmakla sorumlu hissettiği annesinin onun getirdiğiyle yetinmeyip yabancı bir adamdan yardım istemesini kaldıramadı.
Benim filmdeki kahramanım Mehrullah’ın arkadaşı Latif’di. Saf bir sadakatle arkadaşına olan bağlılığı beni benden aldı. Böyle dostlar var mıdır diye düşündürüp sonra da beyninizde bir yüz şekillendiği anda mutlu olunulan anlar yaşatan sahnelerin adamı Latif.
Çığırdığı türküye ayrı bir hayran kaldım. Babayı sevdiğim kadar çocuğun annesini sevemedim, hatta babayla çocuğun sahnelerinde duygulandığım kadar anneyle çocuğundakinde duygulanamadım.. Biraz pasif geldi bana anne de, herkes ben gibi aktif olmak zorunda değil tabi.
Majid Majidi’nin diğer filmlerine nazaran sonu biraz daha aydınlık ve görünür şekilde biten bir film olan Pedar filmini kaçırmayın derim.
Duygular aşırı büyük.