İzlemeye yüreğiniz dayanabilecekse buyurun izleyin.
Ülkemizin şu anki yaşadığı olaylara benzer bir durumu anlatan bu filmi hıçkırıklarla bitirdim.
Başı sürükleyici değil, biraz dayanmanız gerekiyor, ortalarda dram ağır basmaya başlıyor ve sona doğru hançerlenmiş gibi hissediyorsunuz kendinizi.
Anne olmak, hele ki vatani görevini yapan bir askerin annesi olmak ne demek bu filmi izledikten sonra daha iyi anlayabilirsiniz.
Anaların kıymetli kuzularına hiçbirşeyler olmasın.
Film 1980 sonrasındaki İran’ı anlatıyor.
Irakla olan, o neyi neden paylaşamadıkları bir türlü belli olmayan, kalleşçe dış güçlerle ortak olan Saddam’ın vebalini artırdığı savaş dönemini.
Annemiz var, Ülfet. Zor bela 2 çocuğunu yetiştirmesine rağmen mutlu bir hayatı vardır.
Oğlu gün gelip büyüyünce bir gün annesine bir mektup bırakır. Der ki “ben cepheye asker olarak gidiyorum”.
Anne üzülür sızlanır ama faydası yok, oğlan gitmiş.
Savaşın tam anlamıyla kızıştığı dönemde, oğlundan hiçbir haber alamayan anne, evdeki radyoyu beline bağlar ve oğlunun ismi o radyoda geçecek diye yıllarca bekler.
Devamını izleyin.
Savaş için herkes kötü der. Kimse “Ooo yaşasın! Savaş çıktı!” diye sevinmez pek ama bir yerlerde buna sevinen insanlar olmalı ki şu dünya yaşanılır bir hal maalesef alamadı.
Rabbim zulmedenlerden ve onların yanında olanlardan etmesin.
Filmi mutlaka izleyin, anlatamadığım birçok gerçeği çok güzel ifade etmiş.
Yeni Kaynak sitesinden izleyebilirsiniz.
