Orta Kat Sakini 2014
Uykuda gördügünüz rüyanın değil, uyanıkkenki rüyalara sarılın, çünkü onlar bizi hayata bağlar.
Yeni Kaynak sitesinin bizlere kazandırdığı iran filmlerden biri Orta Kat Sakini.
Shahab Hoseininin ilk yönetmenlik denemesi olarak görücüye çıkmış ve tam not almış.
Ama film… bilemedim
Güzel şeyler anlatmış, sonu hele insanı bir değisik bağlıyor ekrana ama bu kadar niye yordun beni Shahab?
Kendisi bana göre İran sinemasının Aamir Khan’ıdır. O derece kaliteli bir adam.
Boş bir işe imza atmayacağı da kesin de dediğim gibi bu film fazla detaylı ve çok fazla anlam içeriyodu.
Hayattan pek beklediğini bulamamış bir yazar olan Shahab, hiç bir şeyden eski lezzeti alamaz ve hikaye yazmak içinde tıkanmış bir durumdadır.
Kitaba odaklanayım derken birden kendini sorgularken bulan yazarımız manevi bir yolculuğa çıkar adeta.
Değişen çabuk tüketilen duygulardan aşırı rahatsız olup bunun sebebini bulmaya çalışır.
Hani dünyanın çivisi çıkmış derler ya işte bizimki o çıkan çiviyi arıyordu sanki.
İnsanoğlu ne garip.
Günah işlemeye çok meyilli ama işleyince rahatsız, mutsuz, ve bir sızıyla dolanır içinde.
Onu yok saymaya çalıştıkça daha çok günaha batabilir.
Battıkça, tıpkı sarhoşların içtikce unuttuğu gibi, rahatlıyormuş gibi olur insan ama sonuç hüsran.
Son sahneyi çok etkileyici ve üzerine ansiklopedi ciltleri gibi kalın kitaplar yazılacak kadar anlamlı buldum.
Tabi herkes kendince anlar.
Shahab ne anlatmak istemis henüz araştırmadım ama merak ettim bakacağım.
Bu arada kendisi bu filmde tam 38 karakteri canlandırmış, rekor olabilir mi ki?
Görünenden hissettirdiği daha ağır basan filmlerden hoşlanıyorsanız, izlemelisiniz.
Sakene Tabaghe ye Vasat (Orta Kat Sakini)! Shahab Hosseini’nin pek çok filmini izledim. Az önce de; Orta Kat Sakini’ni… Çok iyi bir karakter oyuncusu. İstediği bütün tiplere kolayca girebiliyor. Şarkı söylerken sesinin güzelliğini ve yabancı dilleri aksansız konuşabilmesini de bu filmle birlikte görmüş oldum.
Film, süresi kısa olmasına rağmen dolu doluydu. Bilgi veren, eğiten, akılda kalan çok tarafı vardı. Birkaç yerde; “hah işte tamam!” derken, kaderin değişik yönlendirmesini görüp, “A aaa!” dediğimi, şaşırdığımı söylemeliyim ki zaten, filmi de farklı kılan bu noktalarıydı. Aklımda kalacak filmlerden birisi olacağı kesin ancak son sahneyle ilgili olarak net bir fikre sahip olamadım. Sanırım; yoruma açık!…
filmlerdeki tiplemelerin her biri insanın kendi içinde yaşadığı dönüşümün ve duygu çeşitliliğinin bir ifadesi gibi. özel hayat her ne kadar insanı pek etkilemiyor gözükse de, hayatın zorlukları karşısında güçlü duruş sergileme pozlarının altında insan bizzat kendisini görebilir. insanın iç dünyası tüm çıplaklığıyla ortadadır ve herkes bunu gayet iyi bilir. anlık değişen duygular ve düşünceler insanı özünden koparamıyor. zaafları, güçlü yönleri ve her yüzüyle insan, eşittir insan. içsel arayışı, anlama ve anlamlandırmaya dönük tamamıyla.
orta kat eşittir dünya, dolayısıyla andan ibaret. alt kat zaman zaman başını döndürmeye yeten zaaflar ve arzu ve zevklere dair şeyler. insanı kimi zaman yörüngesine alsa da gerçek mutluluk bu değil aslında. üst kat ney, metafizik, insanın ulvi ve en temiz ve nezih yanı. asıl saadet maneviyattan ibaret mesajı verilmek istenmiş sanki.
birilerine dair düşüncelerin sana aittir, işin aslı düşündüğün gibi olmayabilir. hayallerin ve ön kabullerin seni yıkmasın. en zor zamanlarda en az zararla sıyrılabilmelisin. kaybettiğin ve bir zamanlar yolunu ayırıp veda ettiğin başkasına aittir, sana ait değil. hatıralar seni yolundan döndürebilir ama gerçeğin ağırlığını, ciddiyetini ve soğuk yüzünü, sana acı verse bile, kabullenmelisin. sen ancak sana gönlünü ve kalbini açan kişiyle yoluna devam edebilirsin. geldiğin yere, tertemiz ve olabildiğince kirlenmemiş bir halde dönmeye bak. dünyevi nimetler sınırsız olabilir. lebaleb dolu bir bağda belki nasibin tek bir üzüm tanesidir.
hikayen “BABAANNELERİN TORUNLARINA ANLATTIĞI ÖYKÜLER GİBİ BİTMELİ” güzel mesaj, nokta…