Etiket arşivi: Heiran

Arzu Akay, Film Kritikleri, Yazarlarımızdan

Heiran

1 yorum

Heiran 2009

Uzun bir aradan sonra tavsiye listemde bulunan bu alışılmış iran filmlerinden çok farklı olan Heiran’ı izledim ve çok çok beğendim.

Heiran Filminin Konusu:

İranlı üniversite öğrencisi Mahi ile Afganistan’dan İran’a kaçmış, kaçak işçi olan Heiran’ın birbirlerine gönüllerini kaptırmalarını anlatıyor film.

Öyle bir kaptırma ki kendilerini bile kaybediyorlar.

Gerçi kızın cesareti, başına buyrukluğu ve oğlana olan benim aklımın almayacağı derecedeki tutkusu olmasaydı, hayatları çok farklı ilerlerdi.

Hee iyi mi olurdu kötü mü bilemiyorum ama bence istediğini yaptığın şeylerle üzülmek, keşke yapsaydımın pişmanlıklarından iyidir.

Kız beni sorumsuzlukları ve bencilliğiyle bazen çok fazla gerdi.

Ağzına kürek vurup, kafasında kiremit kıracak kadar sinirlendirdi ama sonra dedeye baktim. İnsan sevdiğine kıyamıyormuş, demek ki ben kızı sevmedim.

Ama dediğim gibi, ne yapmak istemesini bilmesi karakterinin sağlam olduğunu gösterdi, ve tabi aşkın onu ne denli esir aldığını da unutmamak lazım.

Arka planda hikayesini filme eşlik ederek anlatırken kurduğu cümlelerse beni çok derin etkiledi.

“Küçük bir mektubun üzerine yazılmış büyük bir şehrin ismi”

Bu cümlenin anlamını beni ne tür anılara götürdüğünü anlatsam anlamazsınız.

Hiç siz, sevdiğinizden mektup getiren zarfın üzerindeki yazıyı sevdiniz mi?

Önce onu sevmeli sonrasında da bu cümleyi anlayabiliriz.

Filmin bir şirin anını da daha yazıp bitiriyorum.

Çift evde film izlemek için hazırlıklar yapar, ama baya bir heyecanla.

Ben de merak ettim ne izleyecekler acaba diye. Çıka çıka Kuch kuch hota hai filmi çıktı. Ben de bir böbürlenme bir sevinç, sanarsın ki filmi ben çektim.

Neyse diyorum ki iran filmlerinin masumiyetinden hoşlanıyorsanız kaçırmayın.

Film Kritikleri, İktibaslar

Heiran

Bir yorum yapın

Listemin burasına gelince biraz duygusallaşıyoruz tabi.

İranlı kız Mahi ile Afgan göçmen Heiran’ın aşkının öyküsünün işlendiği güzel bir aşk filmi “Heiran”.

Mahi henüz eğitimini tamamlamamış genç bir kızdır ve okula gidip gelirken Afgan işçi Heiran’a aşık olur. Heiran kızı babasından istemesine rağmen babası Mahi’yi ona vermez.

Onlarda kaçarak evlenir ancak film öyle bir sonla biter ki etkisi uzun zaman devam eder.

Özellikle de sizde…

Ali Altunkaya, Efendi Dergi

 

Film Kritikleri, İktibaslar

Heiran (2009)

Bir yorum yapın

Heiran (2009)

Filmin Konusu: İranlı bir lise öğrencisi olan Mahi, savaştan kaçarak yasa dışı yollarla ülkeye girmiş Afgan işçi Heiran’a aşık olur. Ancak ailesi, kızlarının bir Afgan’la evlenmesini istememektedir. Mahi’nin ailesiyle aşkı arasında bir tercih yapması gerekecektir.

Film, sorularla ve sorgulamalarla başlıyor:
“Hepsi yabancılar.Hiç bir yüz tanıdık değil.Neden masallarda hep biri kayboluyor ve diğeri. Allah’ım ben bu masalın neresindeyim başında mı, ortasında mı, sonunda mı?”

Daha sonra dedesiyle Mahi’nin konuşmalarına şahit oluruz:

‘– Neyin var canım neden uyumuyorsun?
– Bilmiyorum, kalbimde bir şeyler oluyor.
– Hastalık olmasın.
– Ne?
– Dikkat et.
– Bu başka hastalıklara benzemez, bitkisel ilaçlarla iyileşmez.’

Evde anne ve babasından gizlice, gece kalkar ve Heiran‘a ekmek pişirir. Ekmeğin üzerine de ‘Heiran ve Mahi’ yazar. Dedesini ikna eder ve bu ekmeği Heiran‘ın çalıştığı yere götürür ve ona yedirir. Allah’ın nimetinin üzerine sevdiğinin de adını yazarak hediye etmek, hürmete layık saf ve şiirsel bir tavır.

Sonra her aşkta olduğu gibi bir yemin, bir söze tanık oluruz.Aşkların kaderi midir bu durum ? Evet, bu aşıkların kastıyla olmaz, şartlar onları buna zorlar ama yine de gerçek şu ki; yeminler çiğnenir ve sözler tutulmaz.

Film genzimizi yakan sahnelerle doludur. […] Şartların zorladığı ayrılıkla sonuçlanır film. Her filmin sonu mutlu bitmiyor maalesef. Filmlerin bize gösterdiği pembe dünyalardan sıyrılıp gerçeklerle yüz yüze getiriyor Mahi ile Heiran’ın aşkı. İnsan düşünmeden edemiyor. İnsan aşkı için aklını bir kenara atmalı mıdır?

Keyifli seyirler…

Caniko, Kitaplar ve Kediler

Film Kritikleri, Winpohu, Yazarlarımızdan

Heiran (Aşkın Ardından)

Bir yorum yapın

“Neden masallarda hep biri kayboluyor ve diğeri hep onu aramak zorunda kalır?
Allahım ben bu masalın neresindeyim? Başında mı, ortasında mı, sonunda mı?”

“Heiran” 2009 yapımı bir İran filmi. Yönetmenliğini Şalize Arifpur yapmış. Oyuncu kadrosu ise Baran Kevseri, Hüsrev Şekibai, Farhat Aslani, Mehrdad Sadıkiyan, Jale Samedi’den oluşmakta. Türü dram , romantik olarak geçiyor. Aşk temalı bir film olsa da dram yönü ağır basıyor. Filmin müziklerinin bestecisi Ali Rıza Hohanderi çok iyi bir iş çıkarmış.Müziklerden ne kadar bahsedilse de güzelliğini kelimlerle tarif etmek mümkün değil. 88 dakikalık film nasıl başladı, nasıl bitti anlayamadım. Heiran naif, sade ve samimi bir film.

Mahi lise son sınıfta bir genç kız. İki erkek kardeşiyle okula gidip geliyor. İyi bir öğrenci olduğu için ailesi ondan umutlu ve bir sene sonra üniversitede okuyacağıyla ilgili hayalleri var. Babası iranda bir göçmen. Kardeşleri, annesi, babası ve dedesiyle gayet sıradan bir hayatı var. Çiftçilik yapan bir ailesi var. Bir gün okuldan gelirken otobüste heiran ile karşılaşıyor. Heiran afganistanlı, tahran da üniversite okuyan bir öğrenci. Üniversite parası için geçici işçilik yapmaya geldiği bu yerde Mahi’yi görüyor ve görür görmez de aşık oluyor.

Bu iki genç kısa süren otobüs yolculuklarına devam eder ve o saf duyguları artık içlerinde tutamadıkları için Mahi’nin ailesine açılırlar. Lakin ailesi kızlarının bir afganla evlenmesine izin vermez. Afganistanda savaş vardır ve Mahi ‘nin babası kızının oraya gitmesinden korkmaktadır. Mahi öyle aşıktır ki kimseleri dinlemez. Asi mi inatçı mı yoksa sadece kararlı mı bilmem bir türlü vaz geçmez ve zavalllı dedesini kandırarak Heiran’ın peşine düşer.

Tertemiz bir aşk hikayesi izliyoruz. Öyle ki o iki genç adeta iki çocuk, sadece sevmeyi biliyorlar. Yetişkinlerin endişe ve tasalarını anlamayan birer çocuk. İnsan izlerken bu masum duyguların esiri oluyor.

Karakterlere gelirsek Heiran’ın babası Abbas‘ı anlamamak elde değil onunla empati kurdum. Hele kızının başında beklerken ki o halleri çocuğuna kıyamayan bir babayı çok iyi yansıtmış. Dede karakteri ise ancak bu kadar gerçekçi olurdu. Onun o hallerine ekran başında yazık bu adama diye dövünerek eşlik ederken buldum kendimi.

Heiran sayesinde göçmenler ve onların yaşadığı sıkıntıları anlamış olduk. İzin belgesi olmadan çalışamayanlar, sınır dışı edilenler, geride kimlerin kaldığı bir kağıt parçasından daha önemli değil.

Mahi ise olması gerektiği gibi güzel, masum ve genç. Çok deneyimsiz bir çocuk Mahi. Yalnızca bir yetişkinden daha kararlı ve bir yetişkinden daha çok biliyor ne istediğini. Azimle mücadele ederken ekranda devleşiyor adeta. Daha iyi bir hayat mümkün ama onun için mutluluk sadece Heiran ile başlıyor Heiran ile son buluyor. O yaşlarda insanın hayata nasıl baktığını hatırlatan, izlerken içinizi ısıtan ama bir tarafınızı buruk bir acıyla sarsan, samimi, gerçekçi, içimizden çıkan hikayelerden biri Heiran.

Heiran bir aşk hikayesi, bir göçmen hikayesi, bir savaş hikayesi, bir aile hikayesi ama bunlardan çok Heiran aşktan geriye kalanın hikayesi. Hüzünlü, sıcak ve sadakatle dolu bir aşkın küllerinin hikayesi.

Otobüsle başlayan otobüsle biten bu masal yüreğime işledi.
Mahi’den bir alıntıyla bitirmek istiyorum.

“Sen gidiyorsun, tozlar içinde kayboluyorsun”
“Ben sözümden çıkmadım, sen de sözünden çıkma”

Heiran bir masal, biz bu masalın başına mı ortasına mı sonuna mı şahit olduk acaba?