Kategori arşivi: Kozan Ç.

Gülçehre

2011 yılında çekilmiş İran yapımı “Gülçehre“, müzikleri, çekim mekanları, değindiği konular ve anlattığı hikayeler ile izleyiciye hem görsel ve işitsel bir şölen sunuyor hem de çarpıcı konuları, sade ve etkili anlatımı ile seyirciyi içine çekiyor. Savaşın bitmediği topraklarda günlük hayatın normal akışını farklı bir bakış açısıyla ele alan bu film, yaklaşık iki buçuk saatlik akışında izleyiciyi derinden etkiliyor ve bu etki film bittikten sonra da devam ediyor. Gülçehre, tıpkı günlük yaşantımız gibi, içinde mizah, hüzün, aşk, idealler ve arkadaşlık bağları gibi pek çok önemli duygu ve unsur barındırıyor. Yalnız bu duygu ve unsurların dışında, yakın geçmişinde komünist bir yönetim olan, Ruslarla savaşı yeni bitirmiş ve Taliban gibi pek çok farklı grubun iç savaş içinde oldukları ve dolayısıyla halka da zulüm yaşattıkları bir Afganistan’da geçtiğinden, bölge halkının yaşam mücadelesi de hikayenin önemli bir kısmını oluşturuyor.

Gülçehre filminde en önemli karakterlerden biri olan Eşref Han, bölge halkı tarafından oldukça sevilen ve saygı duyulan, sinem tutkunu, orta yaşlarda bir kişidir. Gerek dönemin Afganistan’ında yönetimi ele geçiren yobaz güçlerin baskısı ve yasakları, gerekse halkın konu hakkındaki bilgisizliği ve ön yargıları nedeniyle sinema fikrine kimsenin yanaşmaması ve sinema kültürüne olan tahammülsüzlük Eşref Han’ı derinden üzmektedir. Burada Eşref Han’ın idealist tutumu, gençlerin savaş dolayısıyla katledildiği, sakat kaldığı zamanlarda, halka günlük hayatlarının içindeki savaş halinden kaçmak için bir alternatif, bir çıkış yolu sağlayacaktır. Eşref Han idealleri için, aile mirası bir sinema salonu olan ve filme ismini veren “Gülçehre”de mücadele verecektir. Biz de Eşref Han ile birlikte, bu tanıdık mücadeleyi izlerken, bir yandan kültür sanat aktivitelerinin devamını sağlayabilmek için verilen uğraşa, bir yandan da bu kanlı savaş ortamı içerisinde yaşam mücadelesi verilişine tanık oluyoruz.

Filmin bir diğer önemli özelliği ise, çoğu savaş filminin yanı sıra, Gülçehre’de bir iç savaş halinin sıradan insanların sıradan hayatlarına olan yansıması oldukça başarılı bir şekilde ele alınmıştır. Konuya böylesi bir yaklaşım da, beraberinde yalın ve etkileyici bir savaş – dram filmi ortaya çıkarmıştır. Çoğu filmde çok başarılı ve yüksek bütçeli savaş sahneleri görmüşüzdür, ancak pek azında bu savaş halinin günlük hayatta evi için alışveriş yapan ya da işine gitmeye çalışan, sokaktaki sıradan insanın hayatına pratikteki etkisi ele alınmıştır. Gülçehre filmini bu kadar etkileyici ve başarılı yapan noktalardan birisi de, ülkedeki kadın sorununu ele alış biçimidir. Filmde bu konu hakkında çok dikkat çekici ve gösterişli sahneler ya da diyaloglar bulunmasa da, burada da sade ve etkili anlatım ile kadının günlük yaşantısında, iş hayatında, evlilik, aşk, arkadaşlık konularında yaşadıkları zorluklar ve kısıtlamalar; kız çocuklarının ise içine doğdukları ayrımcılık ve engelleyici yaşam tarzı açık bir şekilde izleyiciye aktarılıyor.

Kozan Ç.

İpek Yolu

İpek Yolu, çekimi ve  görselliği ile bir başyapıt olmasa da, tarihi ve macera dolu hikayesi izleyiciyi kendine çekmeyi başarabilmiş İran yapımı bir filmdir. Bu sürükleyici filmde, ünlü Süleyman Reis’in gemi ile Çin’e yolculuğu ve yanına katip olarak seçilen Şazan Bin Yusuf’un yol maceraları anlatılıyor. Bu yolculuk sırasında bir çok farklı toprak, topluluk ve kültüre şahit oluyoruz. Bu farklı kültür ve toplulukların karşısında karakterlerimizin başlarına gelen olaylar, karşılaştıkları manzaralar oldukça ilginç ve bazen bir o kadar da korkutucu olabiliyor. Biz de İpek Yolu filminde Süleyman Reis, Şazan Bin Yusuf ve diğer karakterler ile bu ilginç yolculuğu deneyimliyoruz.

Filmin ana karakterlerinden olan Süleyman Reis yola çıkan iki kaptandan biridir ve neredeyse ilahi denilebilecek bir adalet anlayışı vardır. Tam bu noktada filmin temel sorunlarından biri, karakterlerin mutlak iyi ve mutlak kötü yapıda oluşturulmuş olmalarıdır. Sayıları bile neredeyse denk olan bu mutlak iyi ve mutlak kötü karakterler de filmi gerçeklikten uzağa taşımış, vurgulanmak istenen adalet duygusu ve kahramanca tavırlar, ne yazık ki anlatılan hikayenin önüne geçmiştir.

Ancak karakterlerdeki bazı sorunlar dışında, film genel olarak akıcı bir hikaye ve olaylar zincirine sahip. Bu nedenle de İpek Yolu filmi seyircisi için keyifli bir iki saat sunuyor. Burada her ne kadar doğru alternatiflerin önerildiğini düşünmesem de, köle ticareti, kadına karşı oluşmuş sorunlu bakış açısı vb gibi konulara değinilmiştir. Film kadına karşı olan tutumda çok başarılı bir mesaj vermemiş olmasına rağmen yine de filmin önemli bir kısmında bu sorunu göstermiş olması mesaj anlamındaki bu eksikliği bir nebze gideriyor.

Son olarak İpek Yolu’nda dostluk ve düşmanlık, sevgi ve nefret, adalet ve eşitsizlik gibi pek çok zıt konunun karakterler üzerinden işlenmesini görüyoruz. Çıktıkları bu zorlu yolculukta, bu farklı ve uç kişiliklere sahip karakterlerin başlarına gelen ilginç olayları, zorlukları ve engelleri denizcilerin gözünden izliyor ve deneyimliyoruz. Aksiyonun zirve yaptığı sahnelerde ise kamera çekim açıları, hikayenin sunumu oldukça iyi. Mutlak iyi karakterlerden ise, bütün eleştirilerin dışında, alınacak çokça ders ve örnekler var. Deniz yaşamının zorlu hayatında, denizcilerin ve dönemin kötü şartlar altındaki yaşantılarını gözler önüne seren İpek Yolu filmi, aksiyon seven izleyiciler için iyi bir alternatif olabilir.

Kozan Ç.