Ayrılık filmi Oscar aldıktan sonra, dikkatimi çekmeye başlayan İran filmlerinin keşke daha önce farkına varsaymışım deyip duruyorum. İran Sinemasının gerçekten çok güzel bir yapımı olan Cennetin Çocukları filmini izledikten sonra bu pişmanlığım daha da arttı. Mümkünse izleyin, izlettirin diyorum o kadar güzel bir film. Filmin her sahnesinde gözlerim acayip doldu, ağlamamak için çok zor tuttum kendimi. Tabii bunda çocuk oyuncuların başarısı da var, acayip başarılıydı iki velet de.
Ali adındaki bir çocuk kız kardeşi Zehra’nın ayakkabılarını tamir ettirdikten sonra alışveriş sırasında kaybeder. Kızkardeşine söyler ama anne ve babasına söylememesi için de onu tembihler, çünkü hem kızmalarından korkar hem de yoksul oldukları için yeni bir ayakkabı almalarına imkan yoktur. Bu yüzden sabah Zehra okula giderken ayakkabıları giyer ve okul çıkışı koşarak abisiyle buluşur bir köşede, ayakkabı ile terlikleri değiştirirler ve öğleden sonra abisi gider okula ayakkabılarla. Hiç kimseye özellikle ailelerine belli etmeden bu şekilde okula gidip gelmeye çalışırlar ama Ali bu yüzden hep okula geç kalır. Ayakkabıları bulduklarında alan kişiden istemeye gittiklerindeki halleri müthişti. Beni en çok etkileyen sahnelerden biri de şahsen koşu yarışmasına katılan Ali’nin üçüncü gelene verilen ayakkabı için yarışması ve birinci olmasın diye çocuklara yol vermesi. Sonunda elinde olmadan birinci olması ve buna üzülmesi beni çok etkiledi. İran Filmlerinin bir özelliği olan ucunu açık bırakma bu filmde de var. Filmin sonunu söylemeyeyim ama çocukların yüzünü görmek isterdim şahsen olacak olayda diyelim.
evdeyohuz