Yönetmenliğini Nasır Rufai’nin yapmış olduğu 2011 yapımı bir dram filmi KELEBEKLER.
Ailesi ile yurt dışına çıkacakken vizesi iptal edilen ve bu yüzden belli bir süre uzaktan tanıdığı bir akrabasının yanında kalmak zorunda olan Nigin’in bu süreçte yaşadıkları konu edinilmiş.
Filmde 17 yaşındaki Nigin ve Arkadaşlarının en kritik dönemleri anlatılıyor. Ailesinden uzakta, kendisine çok yabancı olan bir mahallede, başka bir evde ve iki yaşlı insanla günlerini geçirmek ilk başta Nigin’in fazlasıyla canını sıksa da bir parça mızmızlık yapıp ukala davransa da bir kaç gün sonra tanıştığı yeni insanlar vesilesiyle kendisinde büyük bir değişim boy gösteriyor.
Sanırım bu filmde en sevdiğim şey, diğer bir çok İran filmlerinde bulunan samimiyeti, doğallığı yakalayabilmemdi. Filmdeki en sevdiğim iki karakterden biraz bahsedip kalan kısmını sizin yorumlarınıza bırakmak istiyorum 🙂
Nigin’in evlerinde misafir olarak kaldığı ev sahibi yaşlı amca ve teyze beni en çok etkileyenlerdendi. Amca bayağı yaşlı olmasına rağmen oyunculuğu mükemmel ötesi çok sıcak ve doğal. Sanki kendisini belli bir role bürümemiş aksine günlük sıradan hayatını yaşıyormuş gibi filmde.
ÇOK DA ŞEKER 🙂
Bir de amcanın eşi rolüyle sevecen, güler yüzlü bir teyze karşılıyor bizi filmde. Kamera ne zaman teyzeye yönelse o zaman gülüyor. Filmin hiç bir sahnesinde suratının asık olduğunu görmedim.
Şahsen konunun işlenişini, oyunculukları, diyalogları çok beğendim. Bir çok sahnesini gülümseyerek izledim.
Aynı tadı almanız dileğiyle. İyi seyirler 🙂
Benginur Gündeşli